Voor de student die de 60 modellen niet meer uit hun hoofd kent, of weet toe te passen worden opfriscursussen verzorgd. Voor ons zijn ze vooral handig bij de deelvraag: Wat is de meerwaarde van (dit) muzikaal erfgoed?
De poster die in de voorgaande blogpost terug te vinden is, hebben we gemaakt voor de twee bijeenkomsten met medestudenten.
De eerste was met gelijkgestemden: projecten die in het zelfde straatje pasten. Wij zaten bij de informatieverzorgers/archivarissen. Iedereen kreeg de kans om zijn project te presenteren aan de hand van de poster en 3 minuten tekst. Je kon de rest van de groep vragen voorleggen waar je tegen aan liep en een succes verhaal delen. Ons grootste probleem is dat we draagvlak binnen de organisatie moeten creëren... Tip: hier zouden we boeken over kunnen lezen. Oke, dat doen we binnen de 48 dagen die we nog hebben - de weekenden en de tijd die nog over is.
Tips die wij weggaven: maak je onderzoek inzichtelijk, ga naar buiten: praat met professionals, ga naar conferenties, maak visitekaartjes. Kortom: Doe het zoals wij het doen, vooral als je samenwerkt :)
_tcm66-148200.jpg)
De tweede bijeenkomst was een korte herhaling van de eerste, alleen zaten we hier bij 'ongelijkgestemden'. Nou ja, de mensen die een ander type onderwerp hebben gekozen. We zijn de tweede keer alleen toegekomen aan uitleg over ons project. We eindigde de bijeenkomst met een korte uitleg over wat ons te wachten staat bij de scriptiepresentatie en -verdediging.
Foto: Elsbeth Etty, bron: http://www.4en5mei.nl/mmbase/images/202390/Foto_van_Elsbeth_Etty_in_Buitenhof_.jpg
Hierna stonden bier en wijn voor ons klaar. Helaas waren we allebei ziek, dus het was sinaasappelsap dat de klok sloeg. Na dit avondmaal (jaah jammie jammie ananas :)) konden we debatteren met Elsbeth Etty over het onderwerp Identiteit. Zij was onder andere van mening dat een erfgoedprofessional de geschiedenis niet hoort te romantiseren.
Over Paradiso zei Elsbeth ongeveer het volgende: "Paradiso heeft een eigen mythe en spreekt tot de verbeelding van veel mensen. Voor iedereen is dit dus anders. Wie opgroeit in de provincie heeft een ander beeld van Paradiso dan iemand, die op het Barleaus Gymnasium aan de overkant les krijgt en zijn diploma krijgt uitgereikt in Paradiso. Romantiseren van de geschiedenis is in dat geval onvermijdelijk en bovendien interessant. Tegelijkertijd moet je bewaken dat je het niet mooier doet lijken dan het was!"
(Berit vond het grappig dat dit voorbeeld werd gebruikt, als ex-Barleaan met (inderdaad) een diploma uit de grote zaal van Paradiso.)
...Foto's volgen!
3voor12 08-04-2009
De gemeente Den Haag heeft besloten om een nieuwe attractie naar Den Haag te halen. Met het Nationaal Popmuseum hoopt de gemeente veel bezoekers naar de stad te trekken. De ultieme popbeleving, ofwel popexperience, dat is wat de bezoeker voorgeschoteld krijgt. Jaap Schut, directeur van museum RockArt en dus het nieuwe Popmuseum, vertelt wat de bezoeker kan verwachten.
“Een popmuseum dat je eigenlijk geen museum kan noemen maar een belevenis, een experience. Waar je in perfect audio en video de sterren van weleer kan terugzien, maar ook de link kan leggen tussen het muzikale heden en verleden. En over de context waarbinnen je popmuziek moet zien. Maatschappelijke veranderingen hingen immers nauw samen met bepaalde stromingen in de popmuziek. Of kunst. Kortom, popmuziek is een bindmiddel voor alle mensen, jong en oud. De bezoekers kunnen een dag actief en interactief en attractief bezig zijn. Een ware belevenis in geluid en beeld. Een feest der herkenning.”
Geen saai museumbezoek dus, maar een plek waar je muziek in al zijn glorie kunt beleven. “Het museale deel van de experience wordt door drie soorten ruimten verdeeld met elk een eigen en bijzonder karakter. Een van de meest opvallende is The Ride. Deze bestaat uit losse units die opgehangen zijn in een grote vide in het midden van het expositiegebied. Elke unit vertegenwoordigd een experience van een tijdsvak in de muziekgeschiedenis. De jaren ’50, ’60, ’70, ’80, ’90 tot en met het heden volgen elkaar op. In geluidsdichte dozen worden ervaringen van beeld en geluid mogelijk gemaakt. Kijkend naar muren en plafonds wordt de bezoeker via schermen en speakers doordrongen van de muzikale beleving van de gekozen periode. Soms kan hij stilstaan en ervaren, soms zal hij mee moeten doen en zelf muziek maken. The Ride door de tijd is een multimediaal spektakel dat haar weerga niet kent. De geschiedenis door de jaren met veel muziek, beelden, lichtshows en rook.”
Het Nationaal Popmuseum heeft, naast de experience, ook nog een unieke collectie van muziekmemorabilia. Een schatkamer van stukken uit de vroege en hedendaagse popmuziek. “Drumstellen, gitaren, versterkers, contracten, posters, gouden en platina platen, awards, de radiostudio’s van zeezender Veronica, de Soundpush opnamestudio, bühnekleding, geluid- en beeld opnames.”
Het museum biedt tevens ruimte aan een horecagelegenheid, een hotel en twee concertzalen. Namelijk een grote zaal voor duizend bezoekers en een kleine zaal voor 400 bezoekers. Dit alles kan je zien in het museum aan de Dr. Lelykade in Scheveningen, dat gepland staat open te gaan in het jaar 2013.
«Naam freelancer» behoudt zich alle auteursrechten voor op het werk.
«Naam freelancer» staat elke openbaarmaking of verveelvoudiging van het werk door of vanwege Paradiso toe, op voorwaarde van vermelding van zijn/haar naam.
«Naam freelancer» staat Paradiso toe aan derden sublicenties te verlenen voor verdere openbaarmaking of verveelvoudiging voor niet-commerciële doeleinden. In bedoelde sublicenties verbindtParadiso licentienemers bij iedere openbaarmaking dan wel verveelvoudiging tot vermelding van de naam van «naam freelancer». In het bijzonder staat «Naam freelancer» toe, dat Paradiso het werk aan derden onder de voorwaarden van een Creative Commons Naamsvermelding NietCommercieel Licentie beschikbaar maakt.
Waarom we de Paradiso collectie online willen ontsluiten, op welke manier en voor wie moeten we voor onszelf helder op een rijtje hebben. Om dit goed te kunnen onderbouwen hebben we literatuur nodig. Het meest recente onderzoek naar de virtuele cultuurbezoeker komt uit 2008 en is gedaan door het SCP. Op de WIKI is hier uitgebreid over te lezen. Hier vindt je een kleine uiteenzetting
Auteursrecht is een lastig droog onderwerp, wat mag je wel met het Paradiso erfgoed en wat niet? Ik ben nog niet klaar met de deelvraag maar dit is een deel van wat ik tot nu toe heb ontdekt.
Institutionaliseren. Dat is dus: iets formeel ordenen.
Ordenen, dat haalt de chaos uit het geheel. Het wordt gerangschikt, of geregeld. Dat kan de charme van chaos teniet doen. Het kan er saaier van worden. Aan de andere kant brengt het vaak voordelen met zich mee. Losse objecten zijn beter terug te vinden, en het overzicht is duidelijker. Iemand die niet thuis is in de chaos, kan door ordening nieuwe mogelijkheden ontdekken. Bovendien kan het proces van ordening op zich nieuwe initatieven oproepen. Zo kan het opruimen van je huis leiden tot het herontdekken van oude spullen, waar je weer iets mee gaat doen.
Maar is het wel verstandig om het archief van Paradiso te institutionaliseren? Misschien verdwijnt dan wel de charme van de geschiedenis. Misschien hoort een (pop)muziekcultuur helemaal niet formeel te zijn. Want chaos, dat hoort ook een beetje bij creativiteit. Toch?
Wil je ook meewerken aan de online mindmap? Dat kan! laat het ons even weten en je ontvangt een uitnodiging :)
